Gökgürültüsünü yaşarken, güneşin açacağına ihtimal vermeyiz, bize uzaktır, o gökgürültüsünü düşünürüz ve çoğu zaman devamı, daha kötüsü gelecek diye çaresizce bekleriz. İnsanoğlu zor günlerinde de güneşin elbet doğacağına, aydınlığa çıkacağına ihtimal vermez kolay kolay, iyi şeylerin olacağını hayal etmekte zorluk çekmektedir, esir alınmıştır bir kere, bu kareyi de Almanya'da çektiğimde biraz ötede güneş doğacağının farkına çok daha sonra varacaktım.

                              

Metropol insanının bölünmüşlüğünü ve tükenmişliğini modernite sembollerinden biri olan çok renkli bir  metroda fotoğrafladım. Koşuşturma içindeki bireylerden özellikle sadece birini kadrajıma almak benim tercihim. Siyahlar içindeki bu bayan kadrajın dışına doğru çıkmaya çalışırken renkler içinden usulca süzülmektedir ve kimbilir daha ne kadar zaman ile yarış içinde olmaya devam edecektir?